طراحي سايت ارزان در خميني شهر

خميني شهر پس از تهران بزرگترين شهر از نظر تراکم است و پر جمعيت ترين شهر ايران به شمار مي رود اين شهر در زمينه هاي صنعتي و کشاورزي در چند سال اخير بسيار موفق بوده به طوري که اکثر کسب و کار هاي خميني شهري رو به دنياي آنلاين جهت گسترش کسب و کار خود آورده اند ، طراحي سايت در خميني شهر يکي از خدماتي است که آکادمي پيماني به خميني شهري هاي عزيز ارائه مي دهد

خميني‌شهر يکي از شهرهاي استان اصفهان در مرکز ايران است.و اکثر ساکنان اين شهر را فارس و اقليت عرب و اقليت لر تشکيل ميدهند. اين شهر از سال ???? تا ???? همايون شهر و پيش تر از آن سدِه (سه ده يا سه دژ) و ماربين ناميده مي‌شد.اين شهرستان ،شهرستان شاهد نمونه کشور است. اين شهر در بخش مرکزي شهرستان خميني‌شهر قرار دارد. جمعيت آن طبق سرشماري سال ???? مرکز آمار ايران برابر با ??????? است.

موقعيت جغرافيايي خميني شهر

شهر خميني شهر با مساحت برابر ??? کيلومتر مربع، در منطقه? بلوک ماربين و در ?? کيلومتري شمال غربي اصفهان واقع شده و از شمال به شهرستان شاهين شهر و ميمه، از شرق و شمال شرقي به شهرستان اصفهان، شمال غربي و غرب به شهرستان نجف آباد، و از جنوب به مرزهاي قانوني شهر اصفهان و فلاورجان محدود مي‌شود. نواحي شمال و شمال غربي آن را کوه‌هاي محمودآباد با ???? متر و سرچاه ???? متر و کوه صالح يا صلا با ???? متر فرا گرفته و نواحي جنوبي و خاوري آن را دشت همواري پوشانده‌است. در شمال شهر ارتفاعات سيد محمد و پلارت با ارتفاع ???? متر زيبايي خاصي به منطقه داده‌است. ارتفاع شهرستان از سطح دريا، حدود ???? متر و به قولي ???? متر است؛ بنابراين، ?? متر از اصفهان مرتفع تر مي‌باشد. موقعيت جغرافيايي شهر خميني شهر “?? ‘?? °?? طول شرقي و “??’?? عرض شمالي است. در برخي کتب ديگر طول و عرض جغرافيايي خميني شهر را چنين محاسبه نموده‌اند ?? درجه و ?? دقيقه طول شرقي از نصف النهار گرينويچ و?? درجه و ?? دقيقه عرض شمالي از استوا، و نيز ?? دقيقه و ?? درجه عرض جغرافيايي و ?? دقيقه و ?? درجه? طول جغرافيايي. در اين ناحيه شاخه‌هايي از زاينده رود به صورت مادي و کانال آب‌رساني مورد استفاده قرار مي‌گيرند. به‌علاوه تاکنون هفت رشته قنات، ??? حلقه? چاه عميق، و ?? حلقه چاه نيمه عميق، در خميني شهر حفر شده‌اند. در حال حاضر، از نظر بافت شهري اين شهرستان به دو قسمت بافت کهنه و نو تقسيم مي‌شود. بافت نوي اين شهرستان پس از انقلاب اسلامي ايران آغاز و در حال گسترش است. شهرک اقماري منظريه نيز از نوع همين بافت است. بافت کهنه خميني شهر از جنوب اين شهر تا بافت نوي شهري ادامه دارد. در اين بافت ساختمان‌هاي کهن و بعضي از ساختمان‌هاي جديد وجود دارند.

آکادمي پيماني آکادمي اي از جنس فناوري در خميني شهر

وجود آکادمي پيماني در خميني شهر در آينده اي نزديک به هوشمند کردن خميني شهر بسيار کمک خواهد کرد آکادمي پيماني از آکادمي از آکادمي هاييست که در زمينه طراحي سايت در خميني شهر ، طراحي سايت شرکتي در خميني شهر ، طراحي سايت فروشگاهي در خميني شهر و … فعاليت مي نمايد

بخش‌ها و محله‌ها

چند بخش با قدمت زياد در اين شهرستان وجود دارند.

? فروشان (شامل محله‌هاي ملاحيدر، ديميتريان، درب بالا مرده، جواديه يا عمو فضلگاه، درب سيد، قلعه آقا، لادره، محله نو، سرپل)

? ورنوسفادران (شامل محله‌هاي گارسله، زاغ آباد يا زوگا، باولگان، گاردر و کوشکباج)

? خوزان (شامل محله‌هاي فتح‌آباد، کو بَرز يا کو بزم يا سکه الزر، جعفرآباد، کهندژ وشمس آباد و درب محکمه)

1. اندوآن
2. آدريان
3. هرستان
4. قرطمان (کرتمان)
5. وازيچه
6. کهندژ
7. دستگرد قداده
8. اسفريز
9. درچه
10. تيرانچي
11. کوشک
12. اصغرآباد
13. قلعه اميريه

از بخش‌هاي جديد مي‌توان موارد زير را نام برد:

1. شهرک منظريه
2. هفتصد دستگاه
3. قائميه (کشتارگاه سابق)
4. پاسداران
5. کوي کارکنان دانشگاه صنعتي (باقرالعلوم)

از بخش‌هاي صنعتي و کارگاهي آن مي‌توان موارد زير را نام برد:

1. منطقه صنعتي دوشاخ
2. منطقه کوکوچي (کوه کوچک)
3. شهرک صنعتي الکترونيک

تاريخچه خميني شهر

گذشته به نام سدژ يا سده مي‌شناختند، در ادوار گذشته بخشي از بلوک ماربين از توابع اصفهان محسوب مي‌شد. بلوک ماربين شامل سدژ و بخشهاي اطراف آن بوده‌است که عبارتند از: احمدآباد، احمدآباد وازيچه، آدريان، آزادان، اسفريز، آشنستان، آفاران، اليادران، اندوان (قنات معروفي دارد اما نسبت به قنات ديميرتيان در فروشان سدژ در درجه دوم است. قنات ديميرتيان از مهم‌ترين قنات‌هاي بلوک ماربين است که خيلي قديمي و پرآب است و آب آن هم کم و زياد نمي‌شود. چون اين قنات در سرچشمه داراي نقب‌ها و حفره‌هاي عجيب است، اهالي مي‌گويند که اين قنات به امر طهمورث معروف به وسيله ديوها حفر شده)، بهارانچي، تيرانچي، جروکان، جعفرآباد، جوزدان، درباغ مهيار، درباغشاه، دستجرد مورچا، دهچي، دينان، رنان، زهران (زران و در اصل به طوري که مي‌گويند رزان بوده)، عاشق آباد، کارلادان (بناي تاريخي منارجنبان اصفهان در اين قريه واقع شده. ساختمان ايوان آن، که روي قبر عمو عبدالله سقلا از زهاد قرن هشتم هجري بنا شده، به سبک ساختمان‌هاي قرن هشتم است و تزيينات کاشيکاري نيز از آن دوره دارد. دو مناره طرفين ايوان از سطح پشت بام آن هفت متر و تا سطح زمين مجاور بقعه ?? متر ارتفاع دارند. احتمالاً در دوره صفوي به بناي اصلي افزوده شده و آنچه درآن جالب توجه است، متحرک بودن مناره‌هاي آن است که در موقع حرکت دادن يکي از آن‌ها ديگري نيز حرکت مي‌کند. سنگ قبر عمو عبدالله مورخ به سال ??? هجري است)، کوجان، کوشک، هرستان (اين دهکده نيز سابقه تاريخي دارد و به طوري که مافروخي نوشته‌است صدو هفتاد سال قبل از اسلام، آذر شاپوران پسر آذر مانان از ديه هرستان از طرف فيروز بن يزد گرد به اتمام باروي مدينه جي فرمان يافت)، کرتمان، تيرانچي، ميان رشيد، ولاشان، ککنان، نصرآباد (يکي از قراي زيباي ماربين و داراي باغ‌هاي ميوه فراوان و مصفا مي‌باشد. سر در خانقاه نصرآباد از بناهاي تاريخي و مورخ به سال ??? هجري در اين قريه واقع است و جنب آن مقبره ميرزا طاهر نصرآبادي تذکره نويس معروف عهد صفوي واقع شده)، گورتان (به معروف اصفهان از آن جا است)، کرم و کليچه. سده در ابتدا شامل سه بخش به نام‌هاي فروشان (پريشان يا پروشان يا پرشون)، خوزان (خيزون) و ورنوسفادران (بن اسفون) بوده‌است. برخي نويسندگان معتقدند که در دوره ساسانيان سه دژ به نام‌هاي گاردژ، ديميردژ و کهندژ در اين شهر وجود داشته‌است که به همين دليل اين شهر را سده به معناي سه دژ ناميده‌اند. البته هنوز يکي از محله‌هاي خوزان به نام يکي از همين سه دژ، يعني کهندژ ناميده مي‌شود که در وصف آن چنين آمده‌است: در محله خوزان واقع در خميني شهر، قلعه دفاعي مهمي به نام کهندژ وجود داشته که خرابه‌هاي آن در محله مزبور موجود است. و گمان مي‌رود نام محله گاردر نيز از نام باستاني گاردژ گرفته شده باشد. نام يکي از محله‌هاي فروشان هم ديميتريان است که گمان مي‌رود ريشه آن ديميردژ باشد.

هر يک از محله‌هاي تشکيل دهنده سَده، خود بعلت خاصي نام گرفته‌است. در کتاب نصف جهان في تعريف اصفهان، نوشته محمد مهدي بن محمدرضا الاصفهاني، ذکر شده‌است که: فريشان معرف پريشان و پريشان خود مخفف پريوشان است که به نام زني به اسم پريوش که در زمان ساساني بناي اين محل را نهاده، منسوب گشته‌است. خوزان از واژه «خوز» و «ان» نشانه کثرت و جمع تشکيل شده‌است. خوز در سنگ نوشته‌هاي شاهنشاهان هخامنشي به صورت xuvata (uvaja)<nEK و به قوم عيلاميان و سرزمين آنها گفته مي‌شد که در منطقه کوهستاهي بين‌النهرين تا فلات ايران گسترده شده‌است. شايد خوزان (خيزان) در اصل زرخيزان بوده چون محله سکه الزر از زر مي‌آيد و محله زرگران و مسگران است. همچنين خيزان (به ترکي استانبولي: Hizan) شهري است در کشور ترکيه که در استان بتليس واقع شده‌است.

درباره? ريشه کلمه وَرنوسفادران نمي‌توان به‌سادگي گفت بُن اصفهان است. چون کلماتي که آخرشان آدران (آذران) هست در نام محلات بچشم مي‌خورد از جمله آدريان، اليادران. اقوام آريايي به مناسبت توجه و علاقه به آتش، آتش‌هاي گوناگون داشتند از کوچک و بزرگ و آتشگاه بزرگ را در بالاي مرتفعات و کوه‌ها مي‌ساختند تا هميشه روشنايي آن از دور ديده شود. «آذر» يا «آذران» آتشکده‌هاي کوچکتري بودند. ريشه واژه آدريان هم آذريان بمعني زرتشتيان است. پس ريشه ورنوسفادران، ورنوس+آذران بوده. بنابر روايتي قوم ورنوس از شجاع‌ترين سپاهان ملکشاه سلجوقي بودند، همچنين اين قوم، نيروي مسلح ملکشاه را تشکيل مي‌داده‌اند. پس از پيروزي‌هاي ملکشاه و آرام شدن اوضاع ايران، وي مجلس جشني ترتيب داد و به علت شجاعت و شهامت آنها، زمين‌هاي گاردژ را به آنها اهداء کرد و محل اسکان آنها نيز ورنوس بهادران ناميده شده که به مرور زمان به ورنوسفادران تبديل شده‌است. همچنين شهرهايي بنامهاي باغبهادران و سروشبهادران (سروشفادران) در استان اصفهان وجود دارند که اين نامگذاري را پذيرفتني مي‌کند.

در زمان فتح اصفهان توسط حمله افغان‌ها، اهالي اين منطقه تا حد توان مقاومت نمودند، چنان‌که سرکيس گانهيچ نتز در کتاب «سقوط اصفهان» مي‌نويسد، افغان‌ها نتوانستند دژهاي خيزون (خوزان) و ورنوسفادران و فروشان را تصرف کنند، چون ساکنان اين سه محل سخت مقاومت کردند. يک راه زيرزميني دراز از کهندژ تا آتشگاه وجود داشته که گويا راه رساندن سربازان به بالاي کوه براي جنگ با افغانها و ديگر يورشگران بوده‌است. کوي بزم نيز از ديگر محله‌هاي کهن خوزان مي‌باشد، که نام اين محل به وجود جشن سَده در اين شهر هويت و واقعيت بيشتري مي‌بخشد.

دکتر سيروس شفقي در کتاب خود بنام «جغرافياي اصفهان»، معتقد است که مقارن کوچ عده‌اي از ساکنان منطقه اصفهان در نيمه دوم هزاره چهارم، قبل از ميلاد مسيح، آبادي‌هاي کوچکي در محل فعلي شهر اصفهان و سرتاسر زاينده رود وجود داشته که با آمدن عده‌اي از شمال به فلات مرکزي پرجمعيت آنها افزوده شد و محل‌هاي جديدي به وجود آمده‌است، بر اين اساس مي‌توان قدمت اولين کانون‌هاي جمعيتي اين خطه را به دوران قبل از اسلام مربوط دانست و در روايات ديگر نيز آمده: حمله اسکندر به سه دژ، گاردژ، کهندژ و ديميردژ که در اين منطقه واقع شده بودند باعث ويران شدن آنها به دست اسکندر مقدوني گرديده و اين منطقه تا دوران پادشاهي ساسانيان (??? ميلادي) يعني تا ? قرن بعد به صورت بياباني بي آب و علف باقي ماند. تا آنجا که پيروز شاه ساساني به سلطنت رسيد و به سدژ آمد و بنا به خواسته او بار ديگر اين محل آباد شد، وي دستور حفر قناتي داد که به نام خودش به قنات «پيروز شاهي» معروف گرديد، و به دستور پيروز شاه، مردم متفرق شده گردهم آمدند و زمين‌ها بين مردم تقسيم شد.

معرفي محسن پيماني خميني شهري

محسن پيماني از جوانان خميني شهري است که از 13 سالگي تاکنون مشغول کار در اينترنت بوده است ، وي هم اکنون مدير آکادمي پيماني است جهت آشنايي بيشتر با محسن ميتوانيد به پيج اينستاگرام او سر بزنيد :

https://instagram.com/mr_pymani

قدمت خميني شهر

بسياري از رويدادهاي تاريخي شهرستان خميني شهر متأثر از وقايعي است که در اصفهان به وقوع پيوسته‌است. با اين وجود قدمت تاريخي اين منطقه به زمان ساسانيان مي‌رسد، کهن دژ که بر سر راه اصفهان قرار دارد، گويا پايتخت ساسانيان بوده‌است. مردم اين شهر به زباني به نام ولاتي سخن مي‌گويند که به زبان ساسانيان بسيار نزديک است. در دوران اسلامي نيز اين ناحيه از اهميت زيادي برخوردار بوده و وجود مسجد جامع بزرگ در کوي خوزان، شهر بودن آن را در گذشته مي‌رساند. چرا که مسجد جامع از ويژگي‌هاي شهري است و روستاها فاقد آن مي‌باشند. در يورش محمود افغان به اصفهان، مردم سده دليرانه پايداري کرده و شمار زيادي از لشکريان محمود را به اسارت گرفتند.

فاصله? شهر (خميني شهر) تا اصفهان ? کيلومتر مي‌باشد. شهرستان خميني شهر در مغرب استان اصفهان قرار گرفته و از سوي شمال به شهرستان شاهين شهر و ميمه، از جنوب به شهرستان فلاورجان، از مشرق به شهرستان اصفهان و از مغرب به شهرستان نجف آباد محدود مي‌شود. اين شهرستان يکي از خوش آب و هواترين و با صفاترين نواحي استان اصفهان است. خاک آن از رودخانه زاينده رود آبياري مي‌شود و تمامي نهرهايش پرآب است. علاوه بر آن کاريزهاي مهمي نيز دارد که سبب گرديده‌است سه چهارم خاک اين شهرستان باغ‌هاي بزرگ ميوه و يک چهارم آن کشتزار باشد.

مادي «قميش» از ميان زمين‌هاي جنوبي شهرستان مي‌گذرد و چون در محل جدا شدن از رودخانه با چشمه‌ها پيوند دارد، آب آن هرگز تمام نمي‌شود.

گونه‌هاي ميوه و فرآورده‌هاي زميني مانند گندم، جو، خيار، خربزه، حبوبات، تنباکو، در اين شهرستان بعمل مي‌آيد و بعضي از انواع آن چون خربزه? بهاره? کوشک و انگور و گيلاس نصرآباد و گورتان شهرت دارد و نظير آن در ديگر نقاط يافت نمي‌شود.